Oorsprong

Kwartsiet vormt bij convergente plaatgrenzen waar het wordt blootgesteld aan regionaal metamorfisme. Dit kan worden gedaan door warmte en druk over een langere tijd meestal wanneer een platen botsen en rotsen diep in de korst worden begraven. Voordat het wordt metamorfosed, bestaat het zandsteen uit zandkorrels en silica cement. Dit cement en korrels hervormen tijdens metamorfisme die een hele andere textuur en een zeer harde rots creëren. Quartzite is de basis voor grote bergketens vanwege de fysieke duurzaamheid en chemische weerstand.

Karakteristieken

Kwartsiet heeft veel overeenkomsten met de ouderrots: de zandsteen. Ze kunnen gemakkelijk onderscheden worden van zandsteen omdat zandsteen sporen heeft van chemische verwering en kwartsiet heeft slechts enkele verwering tot geen. Ook kan kwartsiet herkend worden aan de hardheid. Kwartsiet is erg moeilijk te breken en zal vaak eerder op de kwartskristallen zelf breken dan op de grenzen tussen de kristallen in tegenstelling tot zandsteen. Kwartsiet is meestal wit tot grijs in kleur. Sommige gesteentes die worden gekleurd door ijzer kunnen roze, rood of paars zijn. Andere onzuiverheden kunnen ertoe leiden dat kwartsiet geel, oranje, bruin, groen of blauw is. [1] Quartzite is niet een goed gesteente om bodems mee te vormen. In tegenstelling tot  Veldspaaten  die afbreken in klei-mineralen, is het verwerings product van kwartsiet kwarts. Het is daarom geen rotstype dat goed bijdraagt aan bodemvorming. Om die reden wordt het vaak gevonden als blootgestelde gesteente met weinig of geen bodembedekking.[2]

Referenties

• https://geology.com/
• NEN-EN-ISO 14688-1:2019