Oorsprong

Marmer vormt bij convergente plaatgrenzen waar het wordt blootgesteld aan regionaal metamorfisme. Dit kan worden gedaan door warmte en druk over een langere tijd of wanneer de kalksteen een warm magma-lichaam raakt. Voordat het wordt metamorphose ondergaat, bestaat de kalksteen uit fossiele materialen en biologisch puin. Dit puin en materiaal herkristalliseert tijdens metamorfisme om een hele andere textuur te creëren. Hoe langer de kalksteen wordt onderworpen aan warmte en druk, hoe groter de calcietkristallen groeien.

Karakteristieken

Marmer is gewoonlijk een licht-gekleurd gesteente. Wanneer het wordt gevormd uit een kalksteen met zeer weinig onzuiverheden, zal het wit in kleur zijn. Marmer dat onzuiverheden bevat, zoals klei-mineralen, ijzeroxiden of bitumineus materiaal kunnen blauwachtig, grijs, roze, geel of zwart in kleur zijn. Samengesteld zijn uit calciumcarbonaat, reageert marmer sterk wanneer het in contact komt met veel zuren, en kan oplossen in zure regen. Het is een van de meest effectieve zure neutralisatiematerialen. Marmer wordt vaak verpletterd en gebruikt voor neutralisatie van zuren in beken, meren en bodems. Marmer bestaat uit calciet, heeft een hardheid van drie op de MOHS-hardheidsschaal. Dientengevolge is marmer eenvoudig te snijden en dat maakt het nuttig voor het produceren van sculpturen en sierobjecten. De doorschijnendheid van marmer maakt het vooral aantrekkelijk voor vele soorten sculpturen.[1]

Referenties

• https://geology.com/
• NEN-EN-ISO 14688-1:2019